اشسر برود! بگذار کمیحوصله نویسنده: دکتر ریحانه سیگارچی های کودک، اختالالت دوران کودکی، والدین و فرزندپروری دکتــرای روانشناسی و درمانگر تخصصی در حوزه
کودکمضطرب گاهی اوقات کودکان مضطرب برای کاهش اضطراب خود، مدام نیاز دارند که در کنار والد بمانند، در نتیجه والد هم برای کاهش اضطراب کودک به دهد. همچنین گاهی اوقات کودکان بخاطر تقاضای او پاسخ مثبت می های ناشی از اضطرابشان از تنها در اتاق ماندن و بازی کردن اجتناب ترس یابی و رفع نشود، کنند. اما موضوع این است که تا اضطراب کودک دلیل می کودک قادر نیست از وظایف خود به تنهایی بربیاید و مدام به حضور دیگری نیازمند است. عدم توانایی حل مسئله کنند، همیشه کننده رشد می های به شدت مراقبت کودکانی که در محیط ها، والدین ها فکر می کنند و قبل از احساس نیاز آن والدین به جای آن زنند. این یعنی کودک در شرایط مختلف، خود به دست به حل مساله می تنهایی توانایی پیدا کردن راه حل ندارد و همیشه منتظر است تا دیگران مشکالت او را برایش حل کنند. با این توضیحات کودک در شرایطی که باید خودش برای خودش راهی پیدا کند و رفتار فعال نشان دهد، منفعل قراری کردن، شود و به جای حل کردن آن، شروع به غر زدن و گریه و بی می کند. در این صورت تا والد برایش کاری نکند، کودک همچنان منفعل می ماند. باقی می و اما وظایف ما به عنوان والد چیست؟ خواهیم قبل از هر اقدامی باید به دنبال علت رفتار کودک بگردیم، پس اگر می سازی خودش را داشته باشد و بتواند برای کودکمان خودش توانایی سرگرم خودش حل مسئله انجام دهد، باید ببینیم کدام یک از عوامل ذکر شده شود. اولین و مهمترین قدم شناسایی اضطراب والدین در باال، مانع می است، تا زمانی که این تنش پنهان در والدین کم نشود، کودکان هم دچار ترین الگوها برای کودک این تنش هستند. خود مراقبتی والدین یکی از قوی سازی خود هایی برای استراحت و آرام بیند که والدین زمان است. کودک می های مورد عالقه برای خود کاری انجام توانند با انتخاب فعالیت دارند و می دهند. دومین قدم، آموزش غیر مستقیم مهارت حل مسئله به کودک است. قبل از اینکه کودک فکر کند، جایش فکر نکنید و برایش حل مسئله اش توان کرد تا به خواسته نکنید. از او بپرسید که به نظرش چه کارهایی می یابی کند و از بین برسد و مشکلش را حل کند، او را تشویق کنید که گزینه ها موثرترین را با کمک شما پیدا کند. و اما محدود کردن فضای مجازی در آن ها، یکی از بخش دیگر به جای آن های لذت فضای خانه و جایگزین کردن چرخه توانیم کودک را محدود کنیم ولی باشد.یادمانباشدنمی ها می مهمترین قدم های خوش خانوادگی، بازی خودمان بر خالف آن عمل کنیم. اضافه کردن زمان کند تا رشد شناختی یابی، به کودک کمک می با همساالن و مهارت دوست بیشتر، اضطراب کمتر و اعتماد بنفس بیشتری را تجربه کند. و در پایان اگر کنید که میزان استرس شما و کودک بیشتر شما به عنوان والد، احساس می توانید با از همیشه است و باید برای کاهش آن دست به کار شوید، می ای، این چرخه نامعیوب را اصالح کنید. اقدامات به موقع و کمک گرفتن حرفه
اش سر برود؟ این دغدغه ذهن والدین پر شود کودک حوصله مگر می مشغله امروز است. والد حتی از تصور کردن اینکه کودکش یک جا بیکار شود. در حقیقت والدین تقصیری ندارند نشسته هم، خودش کالفه می دهد و دنیای پر از صدا و تصویر و اخبار، این اجازه را به هیچ کدام از ما نمی اطالعات باشیم و در نتیجه کودک هم از این قاعده ای بیکار و یا بی که لحظه مستثنی نیست، البته که باید راهی برایش پیدا کنیم چه برای والد و چه کودک! های والدین این است: کودک خودش به تنهایی یکی از پُر تکرارترین سوال خواهد من کنارشم باشم و تا من کنارش کند! در هر لحظه می بازی نمی اش را با تلویزیون زند. کودکم اوقات بیکاری نشینم دست به هیچ کاری نمی داند باید چه کار کند و مدام شود نمی کند و وقتی زمان آن تمام می پُر می کند. خب مسلما تغییر اش سر رفته است شکایت می از اینکه حوصله سریع برای چنین شرایطی ممکن نیست، چرا که گاهی رفتارها تبدیل به ها نیازمند صبر و حوصله است، از شوند و تغییر آن های پایداری می عادت طرفی تاثیر محیط هم به خودی خود بسیار قدرتمند است. در نتیجه برای ها بگردیم باید از چند جهت آن را اینکه به دنبال راه حلی برای این چالش بررسی کنیم. اضطراب والدین هایی که منجر به ناتوانی کودک در سرگرم کردن ترین عامل یکی از مهم شود، اضطراب والدین است. والدین با اضطراب و احساس خودش می شوند و گذاری خود با کودک دارند، حساس می گناهی که نسبت به وقت تواند کنند که در هر زمانی که کودک نمی برای جبران و رفع اضطراب سعی می سرخودش را گرم کند، وارد عمل شوند و با کودک بازی کنند و در واقع به جای باال بردن توانایی حل مسئله کودک، برای کاهش عذاب وجدان خود، های به شدت زیاد در بازی می گذارند. تکرار این چرخه نامعیوب بعد از زمان اش بازی کردن با والدین دهد که تنها چاره مدتی، این احساس را به کودک می کند. است و دیگر نیازی به پیدا کردن راه حل جدید در خود احساس نمی الگوگیریاز والدین های کوچک متحرکی هستند که هر ثانیه رفتار والدین را کودکان دوربین ها رفتارهای والدین را در کنند، در نتیجه آن ها را درونی می کنند و آن ضبط می ماند کنند. پس جای بحثی نمی های مختلف الگو گیری و تکرار می موقعیت اگر ما به عنوان والد تحمل بیکار نشستن را نداشته باشیم و مدام به هر روشی برای پرت کردن حواسمان، دست به کارهای مختلف بزنیم مثل چک های زیاد، همراه کردن مدام افراد در کردن مدام موبایل، تلویزیون دیدن ها، رفتارهای به ظاهر عادی باشند لحظات تنهایی و... شاید بنظر این مثال خواهیم به دلیل رفتارهای ها باشیم. در اینجا نمی و اکثر ما هر روزه درگیر آن والدین بپردازیم اما اینکه چرا والدین هم به عنوان الگو توانایی یافتن راه توان جلوی حلی برای کمک به خود را ندارند، جای بحث دارد. چگونه می ضبط دوربین همیشه هوشیار را گرفت و از کودک توقع داشت که رفتاری به غیر از آنچه در معرضش هست را انجام دهد!
59
www . polmagazine . com
Powered by FlippingBook